Auteur: İsmail Öztürk
Vandaag is het Wereld Mensenrechtendag. Als we in een democratisch en vrij land leven, maakt deze dag ons misschien niet zoveel uit. We kunnen ons gelukkig voelen omdat we in een vrije omgeving leven. Maar tegenwoordig worden mensen in veel delen van de wereld waar we gelukkig zijn, beroofd van hun vrijheid en fundamentele rechten. Veel gemeenschappen en samenlevingen kunnen hun fundamentele mensenrechten niet gebruiken vanwege oorlogen, conflicten, interne onrust, despotische regeringen en vele andere redenen.
Oekraïne is onder Russische bezetting. Terwijl honderdduizenden mensen het leven lieten in deze oorlog, verlieten miljoenen mensen hun huizen en landen en leefden als immigranten in andere landen. De mensen die in die landen verblijven, proberen in de koudste winterdagen te overleven zonder elektriciteit en verwarming. China pleegt een openlijke genocide tegen het Oeigoerse volk voor de ogen van de wereld. Miljoenen Oeigoerse burgers leven in concentratiekampen en ondergaan een vervolging waarin dood en zelfmoord de voorkeur zijn in plaats van te leven in deze leefruimtes die in kerkers zijn veranderd.
De mensen in Iran ontrolden hun vlaggen van opstand tegen de onderdrukking van het autoritaire regime, dit keer vanwege de vrijheid van kleding. Het Iraanse regime reageerde, zoals altijd, zeer hard op de eisen van het volk voor vrijheid. Na de gebeurtenissen waarbij honderden mensen om het leven kwamen, voerde het Iraanse regime massa-arrestaties uit, met als doel duizenden mensen te beletten vrijheid te zoeken door hen ter dood te veroordelen.
Er is een autoritaire eenmansregering in Turkije die probeert haar macht levend te houden door sociale conflicten aan te wakkeren, terreur als stok te gebruiken, de media te controleren en tegenstanders met massa-arrestaties naar de gevangenis te sturen. Het verlangen en de ambitie van Erdogan om miljoenen mensen in de gevangenis te stoppen, of het nu gaat om vrouwen, kinderen, bejaarden of zieken zijn, mondt uit in genocide voor bepaalde segmenten van de samenleving.
Dit zijn slechts enkele recente voorbeelden van mensenrechtenschendingen. Er zijn veel gemeenschappen van mensen die door onderdrukking en vervolging van hun vrijheid worden beroofd en die het slachtoffer zijn van praktijken die neerkomen op genocide. Miljoenen mensen die niet de mogelijkheid hebben om vrijelijk hun identiteit, gedachten en overtuigingen, levensstijlen uit te drukken.
We volgen elke dag vele slachtoffers en gemeenschappen die worden vernederd met onmenselijke behandeling, onderworpen aan marteling en mishandeling, aangevallen en verkracht, op de media en sociale media. De onmenselijke praktijken zijn zo alomtegenwoordig en constant dat het steeds normaler wordt en wordt gezien als een onderdeel van het natuurlijke leven.
Indringers, dictators, onderdrukkers en de onderdrukkende staatsmechanismen onder hun bevel voeren de druk op mensen in een steeds hoger tempo op.
Aangezien vrije en democratische staten en gemeenschappen deze onderdrukkingen, die hen niet direct raken, volgen zonder te handelen, worden ze ook indirect beïnvloed door het repressiebeleid van autoritaire regimes. De ineffectiviteit van machtige instellingen zoals de Verenigde Naties en de Europese Unie tegen onderdrukkende regimes zorgt ervoor dat autoritaire regimes sterker worden en dat meer mensen asiel zoeken en emigreren. Asiel- en irreguliere migratiebewegingen hebben een negatieve invloed op de economische en sociale orde van ontwikkelde landen. Staten en internationale organisaties kunnen autoritaire regimes effectiever bestrijden. Mensen en gemeenschappen die receptief zijn voor mensenrechten kunnen ook partners zijn in deze strijd.
De democratische en vrije wereld zou haar juridische, politieke en economische macht meer moeten gebruiken en sancties moeten opleggen aan autoritaire regimes. Internationale mensenrechteninstellingen en -organisaties moeten gevoeliger worden voor schendingen van rechten en schendingen sneller monitoren en onderzoeken.
De media-, sport- en filmwereld, de instrumenten voor openbaarmaking van de vrije wereld, zou meer projecten en studies moeten uitvoeren om mensenrechtenschendingen bekend te maken.Landen die systematische mensenrechtenschendingen plegen, zouden meer economische sancties moeten krijgen en de exportgoederen en -merken van deze landen zouden moeten worden geboycot.Als individuele reactie mogen de producten van autoritaire landen niet worden gekocht.
Het is erg belangrijk om lid te zijn van mensenrechtenorganisaties en -organisaties en hun activiteiten en acties te ondersteunen. Iemand die niets kan doen, moet op zijn minst een account op sociale media openen en de verspreiding ondersteunen van de berichten van individuen en groepen die strijden tegen schendingen van rechten naar een breder publiek.
Welke van deze kun je doen?
